۱۴

خدای قشنگم

به بعضی ها چقدر زبون قشنگی دادی

من عاشق مناجات های خواجه عبدالله انصاری ام .

پس ببخشید که دارم مناجات های پیرهرات رو برات نقل میکنم ،چون چیزهایی که گفته، دقیقا چیزهاییه که من می خوام بهت بگم، ولی خوب قدرت بیانش رو ندارم .

پس از صمیم قلب تقدیم به خدا جونم

***

الهی ، گل های بهشت در پای عارفان خار است
جوینده ی تو را با بهشت چه کار است؟ 

***

اگر داری طرب کن، و اگر نداری طلب کن، یار باش بار مباش، گل باش خار مباش

***

الهی

ای نزدیک تر به ما از ما.

و مهربان تر به ما از ما . گرفتار آن دردم که تو دوای آنی . تو آنی که خود گفتی و چنان که خود گفتی آنی.

الهی

عاجز و سرگردانم نه از آنچه دانم دارم و نه آنچه دارم دانم . چون توانستم ندانستم و چون دانستم نتوانستم .

من کی ام که تو را خواهم چون از قیمت خویش آگاهم.

الهی

به حرمت آن نام که تو خوانی و به حرمت آن صفت که تو چنانی ، دریاب مرا که میتوانی

الهی

بنده را از سه آفت نگه دار : از وسوسه های شیطانی و از هوای نفسانی و از غرور نادانی .

***

الهی نام تو ما را جواز، مهر تو ما را جهاز، شناخت تو ما را امان، لطف تو ما را عیان.
الهی ضعیفان را پناهی. قاصدان را بر سر راهی. مومنان را گواهی. چه عزیز است آن کس که تو خواهی.

***

لهی ای خالق بی مدد و ای واحد بی عدد، ای اول بی هدایت و ای آخر بی نهایت. ای ظاهر بی صورت و ای باطن بی سیرت، ای حی بی ذلت ای معطی بی فطرت و ای بخشنده بی منت، ای داننده رازها، ای شنونده آوازها، ای بیننده نمازها، ای شناسنده نامها ، ای رساننده گامها، ای مبر از عوایق، ای مطلع بر حقایق، ای مهربان بر خلایق، عذرهای ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر و بر عیب های ما مگیر که تو قوی و ما حقیر، از بنده خطا آید و ذلت و از تو عطا آید و رحمت.

***

آن کس که تو را شناخت جان را چه کند
فرزند و عیال و خانمان را چه کند
دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی
دیوانه تو هر دو جهان را چه کند

***

الهی کجا باز یابیم آن روز که تو ما را بودی و من نبودم، تا باز به آن روز رسم میان آتش و دودم... الهی از آنچه نخواستی چه آید و آن را که نخواندی کی آید. ناکشته را از آب چیست و ناخوانده را جواب چیست، تلخ را چه سود اگرش آب خودش در جوار است و خار را چه حاصل از آن که بوی گل در کنار است.

***

الهی هر که تو را شناخت و علم مهر تو افراخت هر چه غیر از تو بود بینداخت.

***

لهی در جلال رحمانی، در کمال سبحانی، نه محتاج زمانی و نه آرزومند مکانی، نه کس به تو ماند و نه به کسی مانی. پیداست که در میان جانی، بلکه جان زنده به چیزی است که تو آنی.

***

الهی!

هرچه مرا از دنیا نصیب است، به کافران ده!

و آنچه مرا از عقبی نصیب است، به مؤمنان ده!

مرا در این جهان، یاد و نام تو بس!

و در آن جهان، دیدار تو بس!

***